«انسان کامل»
علی جان، دست تو دشت برکت و چشمانت چشمه عاطفه.
نگاهت خواستگاه مهر و قلبت قبله اخلاص بود.
در زندگی تو، ایمان، ایثار، عشق و عرفان تفسیر
میشد و انسانیت به اوج میرسید.
تو والاترین آرمان بشری و تو شکوهمندترین قاموس ارزشهایی.
در محراب نیایشگر اشکریزی که سر بر خاک میسایید؛
در میدان، رزم آور قهرمانی که شمشیرش حماسه می آفرید؛
در کوچه، پیر دلجویی که دستش گره میگشاد؛
در بازار، ناظری عادل که با نیرنگ ستیز میکرد؛
بر منبر، خطیب سخن آفرینی که طوفان احساسها را بر
میانگیخت و گنجینه خردها را میگشود؛
و در همه جا اسوه و الگویی که انسانیت، با عطش
او را میطلبید.
علی، اسوه انسان کامل بود.